Deli Orman Şiiri - Mustafa Ayvalı

Deli Orman

Deli bir orman yanıyor
Ben benden giderken
Dönebilmenin hayali içinde.

Oysa ben bir çıplak ağacım.
Rüzgârda yonga yonga soyulmuş
Suretinde gölgeler,
Gölgeler yıkanır göz bebeklerimde.
Ki
Tuz çuvalı gibi erirken hayat,
Çözülüyor ışıklar gelgitler içinde.

Suç ortağım göklere
Dudak kırıntısı tebessümlerle
Aşk makamında türküler mırıldanıyor,
Saadet çalıyorum
Şarapnel parçası yıldızlardan.
Demirden geceleri soluk soluğa çekip içime,
Kızıl kıvılcımlar topluyorum
Ay tozundan.

Ürkmüş kuşlar gibi mevsimler.
Yaz düşmanı yüreğin
Güz tarlasında bağbozumu var.
Yalnızlık ekiyor ak çarşafa bir çocuk
Ötelerden akarken ırmaklar.

Çekilmiş bulutların memesi
Sek içiyorum
İçimde yuvalanan hüznü.
Bir beden küçük dünyada
Çağ açıp, çağ kapatıp
Güpegündüz
İç döküyorum denizlere,
Çay karası
Deli bir orman yanarken içimde.

Mustafa Ayvalı