Deli mi neyim Şiiri - Ziya Nizam

Çocukluğumun saflığında
Oynadığım oyunlar gelir aklıma.
Delice koştururum hatıralarda.
Bir bahçeye dalarım;
Çeşit çeşit meyve dolu bir bahçe.
Düşünürüm sonra,
Hayal değildir bu.
Yaşamışımdır hep.
Henüz sekiz-on yaşlarındayken
Hayri Amca’nın gözü gibi baktığı ağaçlardan
Yakalanmama sevdasıyla
Aşırdığımız meyveleri düşünürüm.
Nasıl da her defasında görürdü bizi.
Bir türlü yetişemezdi ama.
Bir gün yorulacak
Ve ölecek peşimizde sanırdık.
Deli mi ne derdik,
Bu yaşta çoluk çocukla uğraşıyor.
Deli mi ne dedim de;
Birde Deli Mine’miz vardı.
Çocukluğumuzun puslu yıllarında.
Cıvıl cıvıl bir genç kızmış
Hatırlayanların söylediklerine göre
Evlenip iki ölü doğum yapınca
Değişmiş huyu suyu.
Birde kocası başka kadınla gidince
Büsbütün kopmuş senin benim dünyamdan
Mine teyze olmuş sana Deli Mine.
Bilmezdik hiç deliliğini
Konuşmazdı çünkü.
Yıllar oldu
Çocukluğumun neşe kaynakları
Bir bir tükendi gitti.
Hiçbir manav satmaz şu sıralar
Hayri Amca’ nın aşırılmış meyvelerini
Hiçbir dertli kimse
Susmaz Deli Mine kadar
Hiçbir hayal
Geçmişin hatıraları kadar güzel değildir.
Kopamam hiç çocukluğumdan
Deli mi neyim.

28.01.2001-Pazar
00:38 Etimesgut Ankara