Deli Mehmet. Şiiri - Hayrettin Orak

Kelepçeli elleri, prangalı ayakları,
Demir parmaklıklar arasında günler aylar yıllar sayarak,
Bir umut, bir özlemle sıcacık yuvasına kavuşacağı günü bekleyerek,
Günden güne yorgun düşen bedeni bu hayata isyan ederek,
Gün yüzü görmeyen solgun yüzüyle,
Sevgiden uzak ezik yüreğiyle,
Bir ziyaretçi diye bekleyen umutlarıyla bir adam gördüm,
Adı mehmet derler.
Düşüncelerinin esiri,
Haksızlığa baş kaldırmanın tutsaklığı.
Bedeni esir dili sürgünde.
Gem vurulmuş gönlüne dökemiyor duygularını,
Suçu insan sevmek, özgürlükten yana olmak.
Neden insanlar dilediğince yaşıyamıyor,
Neden haykırarak kendini ifade edemiyor,
İçindeki güzellikleri paylaşamıyor,
Bir şeyler paylaşmak ister güzelliklerden yana,
Düşmanlık değil güzellikler vermek ister sevgiden yana,
Esir olmuş körüklenmiş duyguları,
Deli mehmet derler adına,
Sevgi hoşgörü insanlık delisi,
Şimdi tutsak olmuş, boynu bükülmüş mapusta, söğüt dalları gibi,
Dünyanın haberlerini sabahçı kuşlarından alıyor kendince,
Gökyüzüne bakar durur gün boyunca haber ister turnalardan,
Feryadı semalarda yankılanır sitemi var bağnazlara,
Bin sitem dökülüyor dilinden, kahrediyor yaşananlara,
Ama ne çare dinliyeni yok, yüreğinin acısını paylaşanı yok,
Derdini dökecek bir yoldaşı, yareni yok,
Kala kalmış Taş duvarlar, demir parmaklıklar arasında bi başına,
Sabırla bekliyor hesap gününü,
Çektiklerinin verdiği acılarıyla, ızdıraplarıyla,
Gün sayıyor volta atıp, çektiği tesbih taneleriyle,
Riyakarların iç yüzünü ortaya dökme gününü bekler,
Akşamı gelmiyecek günü bekler deli mehmet, O günü bekler........!

18.11.2004