Deli Kızın Kanlı Düğünü

DELİ KIZIN KANLI DÜĞÜNÜ

yüreğimde
yalınayak ateşlerde yürüyen
çingene ruhları…

yüreğimde
okyanusların sığlıklarında kaybolan
yunus korkuları…

yüreğimde
sultanın efendisine duyduğu,
gönül dillerine destan,bitmeyen aşkı…

yüreğimde
bir deli kızın
kanlı düğün akşamı
ve sesinde vedasının acı yankısı…

kan kırmızısı bulaşmış,kara gelinliği
omzunda şalı,çıplak ayağı
yüzünde ilk kez taktığı renkli bir maske…
hüznün saati vurduğunda,
renkler yavaş yavaş anlamını yitirirken
fırlatıp atıyor maskesini deli kız,
ve,dünyanın ortasında diz çöküp kalıyor…

iç çekiyor deli kız,kokluyor,kokluyor
masum gözlerle etrafına bakarken
sevdasından kalma,
son kızıl gül de ellerinin arasından kayıp gidiyor…

iç çekiyor deli kız,ağlıyor,ağlıyor
hayallerini biriktirdiği sandığının başında.
ama gözyaşlarını kimseler görmüyor…
elinde çeyizinden kalma son bir parça
ilmikleri artık işlenmiyor, ağlıyor
ama gözyaşlarını kimseler bilmiyor…

içini çekiyor deli kız,gözyaşlarını siliyor
içinden kendine umut diye,
bir parça hayal çaldıktan sonra
açıyor özgürlüğe kilitli sandığını
arkadan yankılanan bir sesle irkilirken
sol yanından bir damla kan süzülüveriyor…
kanıyor delikız kanıyor
ama,kimseler fark etmiyor…

ve,ellerinin arasında
gri göğe saldığı beyaz güvercinlerin çırpınan kanatları…

düğün bitti arkadan yankılanan çığırtkan bir ses…..'deli geline sevdiğinden uykusuz gecelerrr…deli geline sevdalısından hasret sancılarııı…..deli geline sevgiliden özlem yangınlarııı…..'

Canan KARATOĞMA