Deli Kızın Güncesi Şiiri - Rumeysa Ekinci

sabahın ışıkları çarparken yüzüme,
dedim nasıl bakacaksın insanların yüzüne?
Senin yüzünden değil mi ağlaşmalar?
evet benim yüzümden gözlerdeki onca yaşlar.
Dedim kendi kendime nasıl girdin bu işin içine?
Dedim ben girmedim onlar çekti beni kendine.
Gün oldu, asra bedeldi.
Asra bedeldi çünkü annemin nefretini gördüm
Annemin bana nefretini, tiksinişini en çok da benden utanışını.
kardeşimin gözlerinde okudum deli bir kız olduğumu
Bu da deli bir kızın güncesiydi.
Dedim daha yeni üzüldün sen annen için, o halde ne diye üzersin?
Dedim bilmiyorum, hiçbir zaman da bilemeyeceğim
Özür dileyemedim çünkü,
İnsan deli olduğu için nasıl özür dilerdi?
Özür dilerim deli olduğum için
Özür dilerim kızınız olduğum için
Özür dilerim önce umut verip sonra yıktığım için.
Dediniz deliden doktor olur mu hiç?
Dedim buradaki herkes benden daha deli.
Deli delidir, bu da benim mesleğim küçümsemeyiniz
Kalemim benim meslektaşım, bir o katlanır ağzımdan çıkanlara.
Ben taşıyamaz oldum beynimdekileri.
Keşke taşıyamadıklarım kuruntu dedikleriniz değil de bilgiler olsaydı.
Ben bir garip deliyim,
Şimdi sabahın beşinde bohçamı da alıp nerelere gideyim?
Üstelik ben de uyuyorum,
Uykumu bölüp nerelere gideyim?
Diyemediniz ama ben duydum,
Sağır olan kulaklarımla duydum.
ölsen de kurtulsaydık dediniz, itiraz etmeyiniz.
Darılmadım.
Bazen ben de diyorum ölsem de kurtulsalar.
Size tek mirasım şu başıma taktığım hunim
Özür dilerim ölemediğim için.
Özür dilerim Allah'ım, seni sevmeyi yanlış anladığım için.
Annemlere kızma onlar çok iyi öğretmendiler,
Ama ben kötü bir öğrenciydim işte.
Ama delilere günah yazılmaz değil mi?
Seni sevebilmeyi en baştan öğrenebilmek için, deli olmamayı çok isterdim.
Kendi derdimle dertlenmeliydim, dert paylaştıkça çoğalıyormuş.
Üstelik dertsiz insanları da uykusuz ediyormuşsun.
Siz belli etmemeye çalıştınız, ama ben gördüm.
Üstelik kör gözlerimle gördüm bakışlarınızdaki aşağılamayı.
Benim gibi deliler bulacağım göreceksiniz.
Sizin için çok aşağı bir kademedeyim evet,
Ben kendi seviyemdekilerle ağlaşacağım.
Sonra diyeceğim ki İnternet olsun bizim başkanımız.
O bilir biz bilmeyiz.
Ve evet o bilir. sizler bilmezsiniz.
Kitleyin kapıları üstüme ama ne olur gönül kapılarınızı değil.
Ve sonra bir neşter vurun boğazımdan, en acıyan yerine.
Ben gülüyor olacağım çünkü artık acımayacak gecelerce.
Belki ilk defa uyuyacağım, belki ilk defa siz de gülüyor olacaksınız.
Belki ben günah işleyeceğim.
Delilere günah yazılır mı Allah'ım?
Dedim çok geç olacak, evet bunu dönmeyen yaralı dilimle söyledim.
Dediniz, her şey için çok erken.
Erken gidişler,
Erken dönemeyişler
Ve erken delirişler, gülüşler, ağlaşmalar
Çok mu erken delirdim?
Sanmıyorum, bu çağda geç bile kaldım.
Ve öyle boş yere de delirmedim.
Sevinin dostlarım, sevinin acılarım, ağrılarım.
Beni siz delirttiniz.
Şimdi de ben sevinmeliyim
Kendime bir ek hayat kontenjanı açmalıyım.
'Bismillah' deyip yeniden başlamalıyım.
O halde yeni delirmelerim için 'Bismillah'