Deli Kızım Şiiri - İsmet Bozkurt

Deli Kızım

Saçının rengiydi saman sarısı
Kokusu bağrımda iz deli kızım
Kalemi uyandır gece yarısı
İki satır selam yaz deli kızım.

Mehtaplı akşamda ay gibi yüzün
Yıldızlar raks eder çalarken sazın
Maral’ı küstürür sürmeli gözün
Gülüşün edalı naz deli kızım.

Soğuk duvarları yık ta üşüme
Bir güvercin uçur konsun döşüme
Felek tokmağını vurma başıma
Yokluğun hep hazan güz deli kızım.

Adını koydum ben beyaz kardelen
Mutlu yaşamıyor yüzü her gülen
Esrarı ne idi var mı ki bilen
Çözülmez bir hayal giz deli kızım.

Hangi fırtınaydı bizi savuran
Kızgın ateşlere atıp kavuran
Bir mavzer misali çekip te vuran
Alev değil yakan köz deli kızım.

Mevsimden İlkbahar aylardan Mart'tı
Gönlümü verdiğim o şanlı yurt’tu
Çekik gözlü ülküm dişi bir kurt’tu
Canımın cananı öz deli kızım.

Hasretin içimi dağlayan sızım
Gurbetten sılaya düştü bir hüzün
Vuslat mı hicran mı sonumuz bizim
Ölsem de vaz geçmem söz deli kızım.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)