Deli/kanlı! Şiiri - Şükrü Aktaş

deli dolu, deli kan
gençlikte kafalar duman
hele bir de cigara tüttürdüm mü
değme gitsin...

lise de başladım bu illete
hevesle
ne büyük hazla hava atardık millete
erkekliğe atılan ilk adım sayardık
arkadaşlarla her teneffüs zula yerlere koşardık
tadımızı kaçıran durumlar da yok değildi
okulda öğretmenlerden
evde büyüklerden köşe bucak saklanırdık
çok muzdariptik bu hallerden
hep özgürce cigara içmekti tek hayalim
gözlerim kimseleri aramadan
başı dik bir kumandan edasıyla
elimde cigaram
dumanlanmak dumanlanmak
pehh!...

ve gün geldi öyle de oldu
büyümüştüm
büyüklerimiz de birer birer ebedi saadete göçmüşlerdi
özgürdüm artık
ama bir tuhaflık vardı bu işte
tat alamıyordum almam gerektiği yerde
halbuki yıllarca özlemini duyduğum şeydi
peki bu duygu karmaşası nedendi?
Anlayamamıştım açıkçası…

hani hiç kimseyi takmayacaktım
hani kınından kılıç çeker gibi cigaramı çekecektim
hani umursuzca,
çırçır çarşısını ateşler gibi kibritimi çakacaktım
hani dumanlı dağlar gibi başım dumanlanacaktı

öyle de oldu
ama dumanlı dağlar gibi değil
içten içe yanan volkanlar gibi!
meğer ki özlemini duyduğum şey bu değilmiş
her gidenin ardından
saklanılacak kimsenin kalmayışına ağlarmışım
meğer ki yasaklı heveslerin verdiği hazı ararmışım
artık kimden saklanacak, kimden kaçacaktım
anladım ki, yanılmışım
saklı heveslerinde tadı yok artık
çünkü saklanılacak değerde büyüklerimiz de kalmamıştı
yalnız ben ve hazsız özgürlüğüm kaldık geride
büyüklerimin tüm özlemlerini, hasretleriyle gömdüm içime
gidişleriyle,
ciğerlerime inat cıgaramdan çektiğim her nefeste
şairin dediği gibi;
kırılan kalbimin cam kırıkları batıyor içime! ...

(06 ekim 2008)