Mahallenin delisi, bizden hep harçlık ister,
İstiyorsan hiç verme, şahsını rezil eder…
Yani vicdanın sızlar, çaresiz kalırsın,
Ardından bakacaktır, Rab’binden utanırsın…
Harçlık vermen gerekir, bu sefer sarılacak,
Altı, üstü hep pistir, şahsımız ki kokacak…
Baktım gülerek gelir, abi, abi, abi der,
Kaçmadım hemen durdum, dedi abi para ver…
Çıkardım elli kuruş, baktı cebine koydu,
Sarıldı üzerime, bu onun bir huyuydu…
Kolunu bırakmadı, karşıya geçemedim,
Zorladı engelledi, tahammül etmeliydim…
Merhamet emredilmiş, bunun kalbi inceydi,
Rab’bim masum kılmıştı, sabır da gerekliydi…
Büyük bir gürültü, tam üç adım önümde,
Trafik kazasıydı, hesaplar tam yerinde…
Belki kaderimde yok, kurban gidebilirdik,
Kaza faktörü farklı, deli ile denendik…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 9.8.2013 23:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!