Deli Hüseyin Şiiri - Halil Yılmaz 4

Deli Hüseyin? Hüseyin 1945-1996 yıllarında, Anadolu’nun bir köyünde doğmuştur. Öz Babası annesini terk etmiş, annesi başka bir adamla evlenmiş ve Hüseyin’i de yanındı götürmüştür. Üvey babası köyde çiftçilikle yapmakta, kendisi de üvey babasına yardım etmektedir. Günler, aylar, yıllar geçmiş… Hüseyin delikanlı adam olmuştur. Sürecek tarlası, bakacak hayvanı da yoktur. Başka bir kasabaya ya da şehre gidecek parası da yoktur. Aklına bir eşek almayı, onunla çevre köylere odun satarak para kazanmayı düşlemiş ve üvey babası eşek almada ona yardımcı olmuştur. Uzun zaman odunculuk yapmağa devam etmiştir. Orman köye uzaktır, sabah erkenden ormana gidecek, kestiği ormanları uzak köylere götürüp, akşam eve geri dönülecektir. Her gün ormana gidip-dönmek yerine, ormanın içerisine barınak yapmağa karar verir. Issız ormanda kalmaktadır. Hafta da bir defa köye gelerek yemek ve ekmek tedarik etmektedir. Dağda uzun müddet yalnız kalması, köy halkında ,Hüseyin hakkında bir takım söylentiler çıkmıştır. Köylüler;” Akıllı adam ormanda ne işi var, ya kafayı üşütmüş, ya da deli biridir.” Ama Hüseyin bu sözleri duymuş ama gale almamıştır. "Dağa yaptım barınak Kem gözlere çok ırak Duyan demiş; delidir Kalsınlar benden uzak." Hüseyin o ıssız ormanda tek arkadaşı vardır. Eşeği, ormanda kendi barınağı yanında eşeğine de bir yer yapmıştır. "Tek Sermayem eşeğim Üzerinde semerim Odun taşır binerim Tımar dahi ederim." Günler günü, aylar aylar ayları takip ederken, Hüseyin kalbinde kıvılcımlar oluşur… komşu kızına sevdalanır. Annesine bu sevdasını söyler ve sevdiği kızı babasından istemelerini fısıldar. Sonuçta kızın babası bu isteğini ret cevabı gönderir. ..bir fırsatını bulur, komşu kızını dağa kaldırır. "Yâri çalıp aşırdım Dağa kadar taşıdım Kurttan -kuştan korurken Yaban ele kaptırdım ." Orman da daha fazla kalamaz, kaçırdığı kızın isteği ile kasabaya göç eder Hüseyin. Kasaba da ev kiralayacak ne parası var ne de ev alacak kadar. Kasabanın dış kenar mahallerine derme çatma çadır kürara, daha sonra da ağaçtan bir baraka yapar. Burası odunculuk yapmağa çok müsait yerdir. Eşinin isteği yerine gelmiştir, onlar artık mutlu ailedirler. Tek sermayesi eşeği ile odunculuk yapmaya devam eder Hüseyin. Köyde çok nadiren karşılaştığı Ormancıyla, kasabada yine başka bir Ormancıyla karşılaşmaktadır… Hüseyin başı ormancı memurla başı derttedir. Odunculuktan başka yapacağı iş yoktur. Çelimsiz, zayıf biridir. İnşaatlarda çalışabilmesi için güçlü pazıları olması gerekmektedir. Başı derttedir Hüseyin, Ormancı görmezden gelse de sonuçta vazifesini yapmak zorundadır. Gece-gündüz demez bizim Hüseyin…. Ormancıdan, bazen eşeğini kaçırır, bazen baltasını bırakır…bazen kendisi kaçar. Bu arada; Ormancı Hüseyin’i mahkemeye verir, sayısız hâkim karşısına çıkmıştır, Hakimler; bu çaresiz adamın peşini de bırakmamışlar, bazen eşeğine el koymuşlar, bazen de baltasına, Ormancı şikayetlerinde; Hüseyin ormandan yaş odun kestiğini ve sattığını söyler. Mahkemede Hüseyin Hâkime; "Atıp-tutma Ormancı Benden olmaz meydancı Yeşil kestiğim yalan! Söylemem Savcım yalan ! " Sözleriyle cevap verir. Hakim, el konulan eşeğinin, uygulanan idari para cezasını ödemesi halinde, eşeğin kendisine ödeneceğini söyler. Hüseyin cebinde bir metelik yoktur. Yine o nükteli bir cevap verir. "Karakaçan hapiste Ben ise kasâvette Cebimde yok metelik ! Kim yapacak cömertlik!" "İpim, semerim, baltam Sırtımda olan abam Hapse atın yatayım Yan gidip de yatayım," Bu sözler karşısında, Hâkim Hüseyin’i tutuklamadan vaz geçerek berat kararını, eşeğini de serbest kalmasına karar verir. Bu süreç esnasında çok sevdiği hayat arkadaşı onu terk ederek başka birine kaçmıştır. Hüseyin yalnız kalmış ve terk edilmiştir. Yoksulluk, fakirliktik, yalnız yoldaşı olmuş, yine isyankâr kul olmamış, yalandan, hırsızlık hep kaçmıştır... Daha sonraki zamanlarda hastalanmış ve ölmüştür. Okul yazar olmadığı halde, hicivli ve anlamlı sözler söylemiş, hazır cevaplıdır, muhatabına sözü dokundurur. Kimine göre Hüseyin delidir, kimine göre velidir. Ama sonun da bir insandır. Bu yaşanmış bir hayat hikayesinden bir alıntıdır. Namı değer Deli Hüseyin, oduncu olarak rızkını kazanmış, fakir ama dürüst bir hayat sürdürmeyi tercih etmiştir. Hayatınındın şikayetçi de olmamıştır. Onun sözlerin derlenmiştir. Tıpkı Ebu Zer el-Gıfârî gibi yalnızlığı ve münzevi bir hayatı tercih etmiş ve bir ömür geçirmiştir..