Deli Höbek Şiiri - Teyfik Karadaş

Senelerdir duman süsler başını
Ne kadardır kimse bilmez yaşını
Çok özledim toprağını taşını
Gönüller dağısın sen Deli Höbek

Meşhurdur yörede rüzgârın balın
Çiçeğine konar bal yapar arın
En yükseği sensin karlı dağların
Sümbüller dağısın sen Deli Höbek

Zor bela zirvene çıkar dağcılar
Kulene sığınır yiten avcılar
Selamlar Tekir'den seni yolcular
Öncüller dağısın sen Deli Höbek

Bağrında yer alır Ayı Pınarı
Gözlersin oradan Kovuk Çınarı
Yol gitmez olmazsa atın tımarı
Düldüller dağısın sen Deli Höbek

Döngel Tanır eteğinde yer alır
Rüzgâr eser dumanını yel alır
Yağmur yağar toprağını sel alı
Üçgüller dağısın sen Deli Höbek

Ziyaret yerisin Haktandır ferman
Şükür etmek için kesilir kurban
Çaresiz kullara olursun derman
Müşküller dağısın sen Deli Höbek

Tur atar çevrende anaç geyikler
Anasına öter taze ferikler
Bekçiler zirvende yangın gözetler
Mahsuller dağısın sen Deli Höbek

Teyfikiyem övünürüm seninle
Hasret kaldık kırgın mısın benimle
Pek yakında geleceğim ünümle
Bülbüller dağısın sen Deli Höb