Deli Hallerim... Şiiri - Ayhan Bilen

Geceleri deliliğin kıyısında gezer dolanırım,
Güne ve bana ait ne varsa kovarım içimden,
Çıplak benliğimle varlığının huzurlu şuuruyla döner dolanırım kendi içimde,
Varoluşun tüm olası gerçekliğine dokunan içimde,
Sonra bir delilik tutar beni,
Bir bakmışım epey uzaklaşmışım dayatılmış herşeyden, silkelenmiş ruhum alışılmışığın ağırlığından, bir esen yel hafifliğinde...
Başımda huzurun dumanlı dinginlliği,
Sonra seninle konuşur dururum hislerimle,
Dökülür içimden birikmiş bunca çıkmazlarım,
Duydum ki delileri de dinlermişsin, Saçmalıkların da bir anlamı olsa gerek senin yanında,
Ama bunca söylenen şeye karşı varsayımlı sessizliğin ne garip,
Kimbilir belki sayısız cevapların vardır ve sayısız dokunuşların.
Bazen esen rüzgarda, bazen yere anlamsız gibi düşen kurumuş bir yaprakta, belki de herşeyin herhalinde,
Ne çok deli gecelerim oldu böyle en deli halimle,
Akıllı halime değişmediğim deliliklerim,
Bir delinin meraklı haliyle kendimi alışkanlıklarımdan soyutlayıp, sözcükleri içimden kovup, hislerimi gerçkliğin çıplak rengiyle tokuşturduğum...