Deli Gönül Eylenme Şiiri - Mehmet Özden ...

HalilUllah olmadan, ateşe dalınır mı,
İçi su alan tekne, deryaya salınır mı,
Ecel geli verince, vakitten çalınır mı,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

O son vakit gelince, yalan olur tüm işler,
Solar pembe dudaklar, yarım kalır gülüşler,
Kul razı olmasa da, Hakk takdirini işler,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

Emin olma bahardan düşse de en son cemre,
Bilmedin duymadın mı ne demiş Yunus Emre,
Toprak olur bu tenler, karşı konmaz bu emre,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme,

Hep sebep gösterilir suça şeytanın fendi,
Oysaki şu insanın düşmanı yine kendi,
Bak yıllar nasıl geçti, ömür nasıl tükendi,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

Güvenip de aldanma sakın dünya mâline,
Sana yar olmaz malın, miras kalır âline,
Dünyada iken ağla ahretteki hâline,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

Kabrini kazar eş dost, üstüne toprak atar,
Zaman ile üstünde dikenli otlar biter,
Gafletten uyan artık, bunca eylendin yeter,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

Herkesin aynı yere, kabre çıkar yolları,
Üzerlerine sarkar incir ve dut dalları,
Zengin fakir aynıdır, bir kefendir malları,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

Nice canlar kuş gibi tenlerinden uçtular,
Kimi şahtı, kimi kul, ahirete göçtüler
Kimi yâr’e kavuştu, kimi nâre düştüler,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

Nerde şimdi o kullar, padişahlar nerede,
Cihana korku salan, Melik Şahlar nerede,
Herkes içindir ölüm, kimse kalmaz geride,
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

Özden der sur çalınır, tüm ölenler dirilir,
Dünyada yapılanlar, göz önüne serilir,
Defterin sağından mı, solundan mı verilir?
Yolcuyuz bu dünyada, deli gönül eylenme.

18.03.2011