Deli Gönül Şiiri - Fatih Çınar

rükuya varırdı dizlerde eller
secdeye giderdi saçtaki teller
eskirdi ayaklar altında seccadeler
şimdi beynamaz gezip
ağlarsın deli gönül

sevgiliye yazardın sevdalı mektuplar
ıslatmazdı başını sağnak yağan yağmurlar
açılmazdı gönlünde kapanmayan yaralar
şimdi kanrevan gezip
ağlarsın deli gönül

başı karlı dağları çevirirdin ovaya
padişaha kul olmaz yalvarmazdın saraya
şahin olup uçar varırdında sılaya
şimdi gurbette gezip
ağlarsın deli gönül

taşları eritirdin nasırlı ellerinde
boğulurdu düşmanlar gönlünün kevserinde
barınmazdı beyazlar saçının tellerinde
şimdi değnekle gezip
ağlarsın deli gönül

kara bağrını açıp karşılardın kışları
yalınayak gezip tırmanırdın dağları
nefesinle eritirdin kutuptaki buzları
şimdi abayla gezip
ağlarsın deli gönül

dut ağacı bağlama düşmezdi ellerinden
aşk damlardı sazının sırmalı tellerinden
akardın sen vuslata hasretin sellerinden
şimdi divane gezip
ağlarsın deli gönül