Deli Gönül-4- Şiiri - Zübeyir Daras

İkide bir çatmayınca,
Olmuyor be deli gönül.
Sana da taş atmayınca,
Olmuyor be deli gönül.

Yıllar geçer koca koca,
Ellerin var, sen bak anca,
Bir nazlı yar sarmayınca,
Olmuyor be deli gönül.

Yalan oldu ne sevgiler,
Ben susarım eller güler,
Kalbimdeki mor sümbüller,
Solmuyor be deli gönül.

Mal mülk sorar elin kızı,
Kim anlar ki sevdamızı,
Felek tutmuş yakamızı,
Salmıyor be deli gönül

Bülbül öter gülüm dersin,
Güz gülünü kimler dersin?
Akılsız baş hala dersin,
Almıyor be deli gönül.

Kim çıkarcı kim serseri,
Kim biz gibi gönül eri?
Bizi şöyle candan biri,
Bulmuyor be deli gönül.

Her sevdanın hali başka
Yürek düşer aşktan aşka,
Her boşluğun adı keşke,
Dolmuyor be deli gönül.

Viran eden köşklerini,
Öksüz koyan düşlerini,
Sen ölünce saçlarını,
Yolmuyor be deli gönül.

Kılmayınca Hak muradı,
Yalan olur aşkın adı,
Kaybedince ömrün tadı,
Kalmıyor be deli gönül.

Zübeyir Daras