Deli Gönül Şiiri - Sadık Alçık

Nice aşk gördü bu ömür harmanı,
Sen mi yegânesin, sor deli gönül.
Ateşle yanmaksa aşkın nişanı,
Küllerle konuş da yor, deli gönül.

Âdem’den bu yana sürer seyr-ü sefer,
Her gelen misafir, her giden bir fer.
Can dediğin emanet, mal dediğin zer,
Hevesin peşinde kör deli gönül.

Bir gölge oyunudur dünya dediğin,
Görünür perde, gizlidir gerçeğin.
Ne sen var edersin, ne ben hâkimeyim,
Kaderin çizgisi dar deli gönül.

Duman çökerken her sabah ruhuma,
Erişmez elim ne sabra ne duama.
Sanma her sezgi bir hikmet okuma,
Bilirsen iki ârif var, deli gönül.