Deli Gönül Şiiri - Nurettin Akdeniz

İşte geldik gidiyoruz bu dünyadan
Varmı ki burada bakiye kalan
Oldu mu ki daimi mutlu olan
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

İşi olana kadar sevip sayanı
Bitince ortadan kaybolan insanı
Yalan dolan üstelikte talan ayanı
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Nice güller vardı açmadan solan
Kadir kıymet bilen yok o da yalan
Dünya gibisin sen de bre aman
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Kahrı çekmek çileye katlanmak
Olurda tamam, meselesi yaşamak
Beraber değil mutlu yaşlanmak
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Uğruna harcadığım ömrüme yazık
Yetmedi mi yediğin bunca kazık
Uslanır mı sanırsın Bre gafil alık
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Güzellik neye yarar edepli olmadıkça
Yalnızlığın ıstırabını paylaşmadıkça
Derde deva gönlüme şifa bulmadıkça
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Sabırın sonu elbette selamet
O sabrı göstermek sanki keramet
Yangına benzinle gitmek ihanet
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Kibir gurur bilirsin ki şeytandan
Vakar onurunu korumak imandan
Sebebi imtihansa hayatın rahmandan
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Mecnun buldu mu umduğun Leyladan
Kerem bildi aslı nın aslı da bu mevladan
Ferhat şirini için dağları deldi,buldu yaradan
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Yanlış hepten yanlış uyma nefsine
Şükret aldığın sıhhatli her nefesine
Güzelide çirkini yaratan yüce rabbine
Bil artık deli gönlüm kıymet bilen

Mesele kalmayacak sanma terki diyardan
Uyan ey nefsim sen nasıl bir gaflettesin
İsimin boncuk cisimin ise sen turabisin
Bil artık deli gönlüm kıymetin bilen

Göçüp gitme bırakmadan bir eser
Ettiğin eylediğin burada seninle gider
Cennetede hak ederek cehennemede gidilir
Bil artık deli gönlüm kıymetin bilen