Deli Gönül Şiiri - Zafer Topşir

Açıl tomurcuk gül, yalnız değilsin.
Deli gönül bekler seni sevgili.
O kim ise beri gelsin demişsin,
Deli gönül bekler seni sevgili.

Nere baksam hep o durur karşımda
Yayla yapıp, kışlar oldu düşümde,
Şafak vakti köyde çeşme başında,
Deli gönül bekler seni sevgili.

Göz gayriyi görmez körpe ciğerde,
Bir mahluk yok sevgi sevda değerde,
Aklın alıp gözün gördüğü yerde,
Deli gönül bekler seni sevgili.

Sis kapladı sevgimizin üstünü,
Bilemedin düşmanını, dostunu,
Düşünme hiç o yar sana küstü mü?
Deli gönül bekler seni sevgili.

Kim suçludur, aramızda geçenden,
Soram seni gezenlerden uçandan,
Ne sen ne ben, ayrılığı seçenden,
Deli gönül bekler seni sevgili.

Yola yakın koyun bi vefa görür,
İç rnezar suyumu yürekten gelir,
Sinem sana çiçek verir, gül verir,
Deli gönül bekler seni sevgili.

Aşktan gayrı merhem yoktur yareye,
Gelir misin hatırımı sormaya,
Kendin için sakın mezar arama,
Deli gönül bekler seni sevgili.

Gönül arzu eder sevgiye koşmak.
Adım adım sevgiliye yaklaşmak,
Ufuktan da uzak olsa ulaşmak.
Deli gönül bekler seni sevgili

Müşgüle düşmüşüm hesap işinde,
Helal lokma, sevgi çıktı aşımda,
Gelir diye seni mizan başında,
Deli gönül bekler seni sevgili.

Herkeste bir şeyler, ben ne almışım!
Gücüm yoktur, hediyesiz gelmişim.
Boynu bükük, mahzun, yetim kalmışım.
Deli gönül bekler seni sevgili.

Zafer Topşir