Deli Gönül Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Kabul et ki ömrün çileli olsa
Bu çileyle pişer, kul deli gönül.
Vazgeçme çekerken benizler solsa
Sabır makamını, bul deli gönül.

Sabrın sonu elbet selamet denir
Gün gelir bulunmaz kur’ekmek yenir
Bazı insanların sabrı tükenir
Bunlar yaşanacak, hâl deli gönül.

Dert ortağı olur, âşık ozana
Sitem eder usta, akort bozana
Saz öğretilmez ki, gezip tozana
Usta tedrisinde, kal deli gönül.

Yâr şefkatli ise gönlü zariftir
Kalbi her hâl ipek gibi naiftir
Gönlümdeki onu diyen tariftir
Bu sırrı yalnız sen, bil deli gönül.

Deli gönlüm aklet kalbini dinle
Her zaman barışık olmalı din’le
Kanıp ta dost olma şeytanla cinle
Ağzına çalsa da, bal deli gönül.

Dünya gözü boyar cezbeder ise
Önümüze çıkar nice desise
Hakka asi olmak hoştur nefise
Nefse karşı tedbir, al deli gönül.

Ölüm vakti gelip Hakk’a varınca
Kabirde melekler soru sorunca
Hazırlıksız olman seni yorunca
Orda geçmez para, pul deli gönül.

Dua ve ibadet azığın olsun
Farz, vacip, sünnetle o heyben dolsun
Muttaki olurken gül benzin solsun
Rızada tek çıkar yol deli gönül.

Düşün bunlar hayâl gelmesin sana
Şartlar zorlasa da ol Hakk’tan yana
Behlül bu sözleri atma yabana
İnşallah imanla, öl deli gönül.

25.05.2022