Deli Gönül Şiiri - Erdal Bölükbaşı

Düşürdün de günden güne
Çunar oldum bu gün düne
Bir hançer sokup böğrüme
Gezdidin de deli gönül

Eller atlı ben yayayım
Hangi derdimi sayayım
Örse koyup el ayağım
Ezdirdinde deli gönül

Neşe geçmedi yanımdan
Bilen olmadı halımdan
Gayri bu tatlı canımdan
Bezdirdin de deli gönül

Kısa dönerdim yazımı
Çok gördün hep azımı
Bağladığım dertli sazımı
Çözdürdün de deli gönül

Dügümlenen her sözümü
Yaşla doldurdun gözümü
Açmadan kuruyan özümü
Tozdurdun da deli gönül

Kustum yemem haramı
Dostla açtın hep aramı
Sargı tutmayan şu yaramı
Azdırdın da deli gönül

Layık olamadım hiç taca
Sönmüş ocak tütmez paca
Genç yaşımdayken ettin koca
Sezdirdin de deli gönül

Geçti ömür vuslata vurgun
Bölükbaşım kaldı yorgun
En çok sevdigine dargın
Öldürdün de deli gönül

18.02.2019
Erdal Bölükbaşı