Heyhat deli gönül! Artık yeter...
Elini eline vermedin; bakışına bakmadın zamanında,
Nice anlamı sırtlanmış gözleri keskin bıçaktan beter,
Şimdi boşuna yalvarma, cezanı çekte kurtul zamanında...
Ey benim akılsız başım! Gönül işine akıl erer mi hiç?
Gönül bu ne sağı belli ne solu. Sen yorulsan da o hep dinç,
Severek saraydan çıkıp girer bir eve; duvarları beyaz kerpiç,
Dünya cehenneme dönse ona yeter bir günlük sevinç.
Neden boyun eydim ki o azgın, uslanmaz gönlüme?
Daha yirmi yaşındayken düşman oldum güzelliklere,
Bittim, tükendim, dayanamıyorum artık sevdiğim hasretine,
Bir ayağım çukurda bir gözüm kör ölmek istiyorum elinde...
Kayıt Tarihi : 4.1.2005 18:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ekrem Öğdüm](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/04/deli-gonul-33.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!