Deli Gönül Şiiri - Sinan Gündoğ

Bırak beni deli gönül, gizli gizli ağlayayım.
Karşı konmaz bu sevdayı, göz yaşımdan akıtayım.
Varsın yaralasın beni, yıkılan da ben olayım.
Bilen bilsin zararı yok, yalnızca ben unutayım.

Olmadı be deli gönül maçoydu güya şanım.
Gönül ferman dinlemedi, delice sevdalandım.
Belki ömrümde ilk kez ben bu kadar bağlandım.
Bu son olsun deli gönül, yaptığım hatayı çok geç anladım.

Kızıyorum kendime, ne hallere düştüm.
Ne dediyse olur dedim kılıbığa dönüştüm.
Oysa ben onunla evlenmeyi düşündüm.
Anladımki istemiyor, olmadı düşündüğüm.

Son bir ümit deyip, yoluna düştüm,
Beklemeden gitti beni yıkıldım, göçtüm.
Zorla güzellik olmuyormuş deli gönül.
İşte o gündü artık onu son görüşüm.

Hüsran ve acı ile noktalandı bu sevda.
Unutmak kolay değil, unutulmaz bir anda.
Bu aşkın sonunda yıkılan ben olsamda.
Bu aşk mazide kalan, çok büyük bir hatıra.

YER:KÜTAHYA/Simav