Deli gönül çağırırlar seni ayağa
Sürmek istemezsin işi yokuşa
Varmak istemem dersin ne çare
Muhtaç kalırsın yol, köşe tutmuşa
Bülbül dut yemiş bülbüle döner
Ayazında gülün beti benzi solar
Gönül, için bin parçaya bölünür,
Sırt verme Dünya diyen kokuşmuşa.
Kayıt Tarihi : 22.4.2016 10:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!