Deli Gönül Şiiri - Mustafa Ceylan

Yâr yâr diye kuzu gibi
Meler gider deli gönül.
Uykuları orta yerden
Böler gider deli gönül.

Göz göz oldu yâreleri,
Ağlatıyor gökle yeri
Yorgun, dargın seneleri
Siler gider deli gönül.

Kaderi yazılı gülde,
Gül demeti olan elde.
Mecnun gibi çölü çölde
Eler gider deli gönül.

Hasret elinde çerağı,
Ateş savurur dudağı
Ferhat gibi yüce dağı
Deler gider deli gönül.

Dost elinden çeker aman,
Gözü yaşlı, başı duman
Yârini bulduğu zaman
Güler gider deli gönül.