Deli Gönül Şiiri - Kemal Ateşş

Avuçlarımda saklı gözlerinin son yaşı
Sardıkça yüreğimi perperişan ediyor
Ürpertiyor içimi çatılan hilal kaşı
O zaman deli gönül ayrılığı görüyor

İnsan hiç sevdiğine öfke dolu bakar mı
Masumca seven kalbi alev gibi yakar mı
Durgun bir su gibiyken taşkın olup akar mı
O zaman deli gönül acıya bürünüyor

Hançer değdi kalbime kapanmıyor yarası
Her gün zulüm veriyor bu aşkın macerası
Son kez sarılıp sevsem tekrar başlar cefası
O zaman deli gönül çok dertli görünüyor