Deli Gönül Şiiri - Kemal Denizhan

Deli gönül, neler çektim elinden
Savruldum acımasızca, yelinden
Bıktım senin güzellere meylinden
Beni anlayacak can bulamadım.

Gün oldu, bir güzele gönül verdin,
Kalbimi, onun ayağına serdin
Nihayet sen de muradına erdin
Bense; sığınacak ten bulamadım

Kaç oldu saymadım, yaktın ağzımı,
Kula kul ettin, acıttın canımı,
Melekler bile duydu, niyazımı,
Senden kaçmaya derman bulamadım.

Bazen bir bakışın kölesi oldun,
Bülbül dilli dilbere doğru, koştun,
Aşktan sarhoşken ne mutlu, ne hoştun
Ayıkken sende iman bulamadım.

Gönül, bana mıdır garazın, kastın
Her isyanımda, nefesimi kestin
Mahcubiyi öldürmekse niyetin
Sevin, sığınacak han bulamadım.