Deli Gönül Şiiri - Erdem Köroğlu

Yine coştu deli gönül
Nazlı yâri görmek ister.
Huma gibi semalardan
Sılasına inmek ister.

Yaban elde bir başına
Çırpınırsın deli gönül.
Yazılmışsın imansıza
Kahrolursun deli gönül.

Bir yakan öbürküne
Denkleşmiyor deli gönül.
En son mesken kabirden
Kaçılmıyor deli gönül.

Köroğlu’ yum serden geçtim
Anadan, babadan, yardan geçtim.
Senin için neler çektim
Anla beni deli gönül…