Deli Gönül Şiiri - Kâzım Özgür

Deli poyraz gibi eser durursun,
Birden sel olup ta taşma ey gönül.
Hükmün geçti artık,dibe vurursun,
Yanılıp da haddin aşma ey gönül.

Güvenme nefsine kandırır seni,
Cürümün çoğalır yandırır seni.
Cehennem çukuruna daldırır seni,
Hidayet yolundan şaşma ey gönül

Ölüm bulur seni günün birinde;
Yakalar ansızın günah kirinde…
Cehennemin suyu kalma irinde,
Gururla kibirle coşma ey gönül.

Bu hayat geçici inanma yalan,
Ne mutlu mahşerde beratın alan.
Girince Cennete ebedi kalan…
Dünyada günahla koşma ey gönül.

Ne acılar var ki çıkmaz derinde,
Takadın tükenir kalmaz yerinde.
Belalar gizlidir şeytan şerinde…
Nefsin hevesiyle uçma ey gönül

Özgür geldi bu yıl atmış yaşına,
Adı yazılacak mezar taşına.
Kesilir irtibat kalır başına,
Mevla’nın emrinden kaçma ey gönül

{Kâzım Özgür 28-HAZİRAN-2007}