Deli Gönül Şiiri - Sabit İnce

Deli gönül uslanmıyor istiyor,
Sinesinde gonca güller besliyor.
Arkasını koca dağa yaslıyor,
Behey gönül, deli gönül, dur gönül.

Ceset kocuyor da gönül geçmiyor,
Hep güzel istiyor, çirkin seçmiyor.
İsteğinin ard arkası bitmiyor,
Koca gönül, arsız gönül, dur gönül.

Onbeşinde delikanlı oluyor,
Ne kuruyor, ne gülleri soluyor.
Hasbahçe içinde güle konuyor,
Bülbül gönül, deli gönül, zor gönül.

Göz sürmeli ondördünde kız ister,
Zemherinde bahar ister, yaz ister.
Ağustos'da Erciyesden kar ister,
Dertli gönül, uslan gönül, zor gönül.

Kirli kalble yaradandan nur ister,
El badeli ak sakallı pir ister.
Aşık ince sevilecek gül ister,
Bülbül gönül, gonca gönül, tor gönül.