Deli Gönül Şiiri - Necati Keçeli

Gönül nedir senden çektiğim çile
Yeteri bilmezsin, pes deli gönül
Daldan, dala konup düşmeden dile
Yüksekten uçmayı kes deli gönül

Dünyada gözün var, aç mı yaşarsın
Düşersin yollara, dağdan aşarsın
Her çalıya konar çağlar coşarsın
Arada, sırada sus deli gönül

Adın mı delidir, sen mi delisin
Toz konmaz üstüne sanki perisin
Birazcık dokunsam bahar selisin
Hadi Poyraz gibi, es deli gönül

Ne Ayşe, Fatma'ya ne aşka doydun
Ne söz dinledin ne sesimi duydun
Aşk diye kalbime hazanı koydun
Bazen de frene, bas deli gönül

Hiç aramazsın, kendi dengine dek
Her dala konarsın bu nasıl yürek
Arama Leyla'yı, arama çiçek
İstersen bana da, küs deli gönül

Huzurum kalmadı mutluluk nerde
Hiç günün geçti mi koymadan derde
İsteklerin bitsin kapansın perde
Eleği duvara as deli gönül

Necati diyor ki? Yeter yarışma
Güzele, çirkine bakma, karışma
Yaş kemale erdi, artık çalışma
Birazcık sesini, kıs deli gönül

Necati KEÇELİ
İZMİR