Ağlattın kendini çöle benzettin,
Yanarı derdine vah deli gönül.
Elleri güldürdün güle bezettin,
Yanarım derdine vah deli gönül.
Yerinde durmayan küheylen attın.
Sevmeyeni sevdin seveni attın.
Ezdin kül eyledin toprağa kattın.
Yanarım derdine vah deli gönül.
Baktın Hülya,Ayşe,Zeynep,Melahat.
Boşanır her yandan kanlı cerahat.
Ne kendin eyledin, ne millet rahat.
Yanarım derdine vah deli gönül.
Bilmedin bilemen huzur nerede.
Sevdiğin, cananın, güzel Feride
Gider sevgililer kaldın geride.
Yanarım derdine vah deli gönül.
Döküldü yaprağın kalmadı dalın.
Dağıttın baharın alında alın.
Gönlü boştu diye haberim salın.
Yanarım derdine vah deli gönül.
Bir zaman yokuşlar sana düz geldi.
Dikenli yanaklar pürüzsüz geldi.
Sarardın açmadan sanki güz geldi.
Yanarım derdine vah deli gönül.
21.08.1980 Vize-Kırklareli
Abdullah GümüştakımKayıt Tarihi : 28.8.2007 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O güzel isimlerden özür ve 19 yaş şiiri
Paylaşım için şükranlarımı sunarım tam puan muhabbetle
Sevgili kardeşim Abdullah Gümüştakım.
Kaleminizden dökülen bu içciler dizisi kolyeyi Yedinci tam puan ile selamlıyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
kaleminiz daim ilhamınız bol olsun
selam ve dua ile...
TÜM YORUMLAR (42)