Deli gönül. Şiiri - Vedat Korun

Delidir gönül,olur her tazeye güzele pervâne.
Doğruluk,dürüstlük hepsi dilde bahâne.
Yalan sanki ağızlarda olmuş kemâne.
Çal,çal dinlesin bu avanak zemâne.

Güyâ,arar doğruyu kendinde zavallı bigâne.
Ne yapsın kocamışın dilini üflediği gelir terâne.
Nâzenin bakınca aynaya sanır kendini bir nâne.
Zaman yanına varınca,olur nâçâr deli,divâne.

Gün gelir ahiri,talkını dinler hoca dan âvâne.
Yoktur artık ne fâide,can bedenden azâde.
Duyunca Yâsin-i Şerifi,bakar pamuklu mâbâde.
Anlar ki o vakit,hak tecelli,hakikat emre âmâde.

17-02-2007.