Deli Gönül-1 Şiiri - Bahattin Karagöz

Yine hüzünlendim, yine yaslandım;
Ettin emeğimi zay deli gönül!
Ben Rabbe sığındım, dağa yaslandım,
Sen hangi yöndesin hay deli gönül?

Zamandır yaprağı gazel eyleyen,
Rahman'dır ebedi ezel eyleyen.
Aşıktır maşuku güzel eyleyen;
Gel çıkar bunlardan pay deli gönül!

Aşık, aşkta diri, aşkı tüketmez.
Akıllı faniye hiç heves etmez.
Cihan saltanatı bir nefes etmez,
Her an ölmektesin, ay deli gönül!

Kime dert yanarsın, kime ne dersin?
Bilmeyen neylesin, bilene ders'in!
Feleğe bağırır sitem edersin,
Sen bu kötü huydan cay deli gönül.

Gözlerin içinde keşfettik bahri,
İsmimiz anılsa duyarız fahri.
Seçmeyiz yağla bal, kaymakla zehri
Dolanır neşeyle toy deli gönül...