Deli Gönlüme Dava Açıldı

Daktilo şakırtılarıyla girdim salona…
Yüzüm düşük, yüreğim sarhoş gibi…
Zorlasam da laf söylenmez buna!
Benim aymazlığım mı sadece bunun sebebi?

Birinci Celse…
Aşılmaz yenilgilerle başladı birinci celse…
Bu hengâme yüreğimi yıldırır,
Belki de çıldırır!
Her iftira şehirler yıkan selse;
İftiralarla başladı birinci celse…

Gıybet ve yalanlar salladı odayı;
Fitne ve fesat girdi birbirine…
Ok bu sefer terk etmeden yayı,
Yalanlar salladı odayı…

Özgürlüğe giden yolda kasisteyim,
Her lafa çile, yeni yeni çile
Dostlar! Ne desem nafile…
Özgürlüğe giden yolda kasisteyim;
İşte geleceğe gitti dava, hapisteyim…

İkinci Celse…
Deliller toplanmış… Hepsi aleyhime!
Suçlu sandalyesine yeniden oturdum…
Aklımda ne kadar kötü senaryo varsa kurdum…
Neden yazılıyor bu tezkere? Kime?
Zaten deliller toplanmış aleyhime…

Celse Üç…
-Mehmet oğlu Murat! Bir de sen konuş…
Seni bu yola sokan ecrâmın neydi?
-Suçum yok hâkim bey… Gönlüm viraneydi…
-O zaman bir delil sun… Bir utanış…
Öyleyse hakla, hürriyetle tanış…

-Duydun mu davacı? Ne diyor mücrim?
-Ben onu affedemem! Haklansın adalet…
Doğru karar olsun, çıkmadan rezalet…
Çilem bitsin…! Gelsin benim de fecrim…
Yalan değil ama çok oldu mücrim…

Celse Dört…
Masaya yumruğumu vurdum…
Öfkem çelikten barajını yıktı…
-Haklıyken haksız duruma düştüm…
Barış türküleriyle küsüştüm…
Fırtına koptu! Feryadım ayyuka çıktı,
Öfkem çelikten barajını yıktı…

Hâkim de vurdu masaya…!
Gereği düşünülmüş…

-Haksızsın davacı…
Konuşma da büyüklük sende kalsın…
Sen aslan artığı yiyen çakalsın!
Konuştuğun lafı haksız saydı savcı…
Herkes sussun! Haksızsın davacı…

Daktilo sustu, ben yere serildim…
Her türlü lafım faka bastı
Hâkim salonu sarstı…
Hakkı gördüm, ben kendimi bildim…
Davacı sustu, ben yere serildim…

(Eylül 2012)