Deli Gönlüm Şiiri - Serdar Gökşen

Ne eğlersin deli gönül canımı,
Yel estikçe çöller gibi tozarım.
Beni güldürmeyen kara bahtımı,
Söyle nasıl, söyle nasıl bozarım?

Unutturdun bana dostu, ahbabı,
Kuşlar bile almaz oldu selamı,
Sırdaş ettim ben kendime mehtabı,
Gündüz yatar, geceleri gezerim.

Eserse deli poyraz sert yelinden,
Bir ah etmem sitem dolu dilinden,
Ölümüm gelirse senin elinden,
Meçhul diyarlarda olsun mezarım.

Bilmem ne eylesem deli gönlümü,
Hazırlıyor bana acı sonumu,
Uğruna verdiğim sefil ömrümü,
Satır satır, hece hece yazarım.