Deli gönlüm Şiiri - Ferhangi Şiir

Ey deli gönül
Neden uslanmıyorsun?
Yetmedi mi bunca çektiğin çile, yetmedi mi sırtından yediğin darbeler
Ey deli gönül yetmedi mi
Ey güzel gözlüm
Şu gönlüme söz geçiremiyorum, seni düşünüyorum
Saat kaç? Sabah mı gece mi? Bilmiyorum
Saat 3.00 olsa ne olur, 5 olsa ne olur
Ne fark eder ki,
Sensizken ben gönlüme söz geçiremiyorum
Belki yanımda olsan gülersin halime
Belki de deli dersin bana
Gözlerime bakınca Sen şarap mı içiyorsun dersin
Ayyaş mı oldun, fal taşı gibi gözlerin dersin
Sakallarım uzadı, saçlarım uzadı
Beni görünce nasıl ya diyeceksin,ne bu halin
Oysa seninleyken dilim bülbül gibi öterdi
Ellerim senin sıcaklığında dolardı
Gözlerim gözlerine dalardı
Ama şimdi ben ne haldeyim
Peki beni bu hale düşürdüğün için memnun musun?
Seni sevmekten başka ne yaptım ki ben
Hangi yöne dönsem sen yoksun
Her yer buz gibi üşüyorum
Sensizken her yer soğuk
Nereye baksam hasret ,özlem sensiz her yer gurbet
Nereye baksam senin izin var
Rüzgar esse kokun var
Her çiçekte bir anın var
Nereye gitsem sensizim
En iyisi ben sensizliği kabul edeyim
Şu gönlüme söz geçireyim
Tüm benliğimden kopan bu duyguları içime gömerim
Ah deli gönlüm ah
Bir kalpsize kaptırdım gönlümü
Bir çıkmaza girdim, yolumu bulamıyorum
Öyle sulara daldım ki, tersine yüzemiyorum
Kanatlarım kırıldı uçamıyorum
Bir zamanlar tatlı sözlerine yandığım kadın,
Şimdi yüzüme bile bakmıyor
Ve içimde kocaman bir yara bırakıyorum
Ah! Tam Kaf dağı'nın arkasında, biliyorum masallarda dinlediğim o Kaf Dağı
Ama o bilmiyor ki asıl saray benim gönlümde
O Kaf Dağının arkasındaki saraydayken
Ben gönlümün sarayına istedim onu
Ama o beni bir çukura attı işte
Ben onu görmüyorum ,o beni görmüyor
Nasıl inandım nasıl kandım
Elem keder düştü payıma
Şu gözlerimden akan yaşlar sele döndü
Sanırım onunla olan baharlar şimdi hazana döndü
İçimde bir umut, çok sevmiştim onu
Buz gibi yüreğim onunla erimişti
Ama yazım kışa döndü....

Şiir Durağı Ferhan