Deli Gönlüm Şiiri - İbrahim Karaçay

Belli değil, yeri yurdu
Koşar gider deli gönlüm.
Menzili hep dağlar ardı,
Aşar gider deli gönlüm.

Biner atın terkisine
Başlar sevda türküsüne,
Her güzelin arkasına,
Düşer gider deli gönlüm.

Yağmur yağar otağına
Dalar aşkın batağına,
Sığmaz olur yatağına,
Taşar gider deli gönlüm.

Kimi zaman tutmaz ayar,
Sevdalansa dünya duyar,
Bir de evet derse o yar,
Coşar gider deli gönlüm

Kabadayı ezelden o,
Karar verir tez elden o,
Yüz bulmazsa güzelden o,
Boşar gider deli gönlüm

Bazen kalkmış iken şaha,
Birden huzur dolar ruha,
Postu serer bir dergâha
Pişer gider deli gönlüm.

Karaçay da ona tabi
Belli değil, başı, dibi,
Kimsesiz bir garip gibi,
Yaşar gider deli gönlüm.

18.06.2001
İbrahim Karaçay