Deli Gömleğinin Çözülen İpleri

Çığlıklarım buz kesiyor etrafı
Beni deli diye bağladılar paslı zincirlere
Kendi düşüncelerimde saklanırken isli duvarlara dayadım sırtımı
Ardımda neşeli bir katil
Mutlu mutlu öldürüyor beni
Gülerek çıkarıyor acılarını
Sanırım bu benim 
Kendime düşman olmuşum
Ruhumu boğuyor yüzümü paralıyorum
Söndürülmemiş  izmaritler benim içimde yanıyor adeta
Ateşlerini atıp gittiler
Kalbim çocukluğumda yandı
Kül oldu düşlerimin romanları
Eski pis bir çarşafta güzel hayaller kurulmuyor
Rutubet kokan bu oda 
Gıcırdayan yatak ve ben sevmeyi unuttum
Sevilmeyi de unuttuğumdan olabilir