Deli Gömleği Şiiri - Aslı Yağmur Çelik

Saatlerce ellerimi izliyorum,
Saatlerce aynaya bakıp gördüğüm hiçlikle vuruşuyorum.
Yan komşunun camına hergün bir taş atıp kaçıyorum,
Defalarca kırıyorum aynı camı.
Kırdığım camda yüzün gizli,
Gördüğüm bu hiçlikte sesin.
Avuçlarımda senden kalma nasırsı yaralar,
Acıyor her dokunuşumda.
Yinede kıskıvrak yakalıyorum saçlarından.
Saatlerce kokluyorum rüzgara tutunmuş saçlarını.
Deli ediyor eskimiş bu kapı gıcırtısı,
Gidişler canlanıyor hatırımda.
Bağırıyorum, bastığım taşlar ufalanıyor.
Oturup yine köşeme,
İzliyorum önümde sıralanmış ayak izlerini.
Son kez ütülüyorum deli gömleğimi,
Özenlice giyiyorum gökyüzünün yüreğinde.
Üzülme sevgilim,
Ben aklımı cebimden dökeli çok zaman oldu.
Yaralarım kabuk bağlayalı,
Kuruyup izi kalalı da çok zaman oldu.
Merak etme,
Yüzümü kendim silip,
Gömleğimi kendi kendime giyerim...