Satar yaptığı cenneti,
Behlül Dane deli gibi.
Alan Harun Reşit ise,
Kese altın dolu gibi.
Satan mı, alan mı deli?
Sultan mı, Behlül mü veli?
Ne sonu var, ne evveli,
Asırların yılı gibi.
Kimse doğruyu bilmiyor,
Nefis çukuru dolmuyor.
Gidenler geri gelmiyor,
Can, kurumuş çalı gibi.
İnsanoğlu bir tuzakta,
İnsanlık bizden uzakta.
Her sulakta, her sazakta,
Damlaların seli gibi.
Âdemoğlu azar gider,
Yalanları düzer gider.
Yapılanı bozar gider,
Karıncanın yolu gibi.
Anlayış, hoşgörü nerde?
Muhtaç olduk bir namerde.
Ayağımız kara yerde,
Yaşıyoruz ölü gibi.
KARAC’OZAN; kararsızım,
Günden güne artar sızım.
Tutsak olmuş benim özüm,
Bir zorbanın kulu gibi.
15 Ocak 2018 GÖLBAŞI
Cahit Konut
Kayıt Tarihi : 24.5.2020 15:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!