Deli diyorlar bana

Hayaller kurardım kendimce

Saklanır odaların ücra köşelerine bir ora bir bura koşardım

Mutluluğu düşünür nasıl bir şey olduğunu hayallerdim

Neden ise hayallerde bile bulamazdım

Odamın karanlığında düşler kurardım

Sığmazdın yüreğime seni düşlediğim zamanlar

Birden duygulanır ağlamaklı olurdu gözlerim

Onlarda bilirdi bir daha göremeyecekti seni

Özlemler sarardı odamı hasretin kokusu doldururdu odamı

Hayaller kurardım bir zamanlar

Mutlu insanları düşünür cahil aklımca hayretlere dalardım

Nasıl da yakıştırıyorlardı gülücükleri yüzlerine

Ben hiç başaramazdım gülmesini

Kıskanırdım onları bir nevi

Ne bileyim yakıştıramıyordu hayat mutluluğu bana

Bende gülsem nasıl bir şekil olur diye hayaller kurardım

Aynanın karşısına geçip gülmeyi öğrenmeye çalışırdım

Annem yakalardı her defasında yavrum sen delimisin derdi

İnsan hiç kendi kendine güler mi diye sitem ederdi

İşte o zaman anlamıştım gülmek için biri olmalı imiş

Ben o kişiyi hiç bulamadım ki

Hayaller kurardım bir zamanlar

Düğünler yapar evlenirdim kendimce

Hayal buya çocuklarım bile olurdu… isimler bile koyardım onlara

Sonra uğrunda can verebileceğim bir de eşim vardı hiç sormayın

Çook sevmiştim uğrunda can verecek kadar sevmiştim

Gel gör ki düşlerde bile gülmek yakışmazdı bana

Dedim ya hayaller kurardım eskiden hemde çook eskiden

Artık kuramıyorum yerim adresim belli

Şimdi bir ziyaretçim bile gelmez oldu yalnız odamda baş başayım

Deli diyorlar bana tıpkı annemin eskiden dediği gibi

Tıpkı annemin eskiden dediği gibi:’(