Deli Divane Şiiri - Harun Ertaş

Hiç dinmeyen bir orman yangını,
Senle tanışınca anladım ki;
Gönlüme yağmur yağdırdığını
Ve bir kez daha baktım, daha da sevdalandım

Gökyüzündeki yıldızlar bile kayıyordu,
Aşkımdan mı, güzelliğinden mi bilemedim
Göz gözlerine sarılınca, fırtınalar duruyordu
Ben hâlen bu sevdanın sırrını çözemedim

İyileştiren bir hastalık gibi sardın beni
Tüm yıldızlara, bitkilere anlattım seni
Yıldızlar aşkından kayıyor, dilek oluyordu
Bitkilerde güzelliğinden çiçek açıyordu

Güneş'in olmadığı gündüzleri bile,
Çehrenden ışık saçıyordu
Ben her defasında Ay gibi tutulurken
Bizi görenlerde ses seda çıkmıyordu

Gözlerindeki yansımamda binlerce şiir,
Heybemde de seni hatırlatacak kelimeler
İnanki, gözlerindeki ümitte ölüler dirilir
Ben sana vuruldum deli divane