Deli divane

hep düşünmüşümdür,
insan sevdiği için,
kendinden dahi geçmelimidir diye,
ve cevabım hep evet olmuştur,
demiyormuyuz ki,
sevgi fedakarlıktır,özveridir diye,
onun için,onun mutlu olası içinde,
kendimden bile geçerim ben,
geçtimde,
bağırırken bağrı yanık,
gönlü kırık,paramparça,
içimdeki çocuk avaz avaz,
ben kendimi yok saydım
o firari gönül hırsızı için.
duygularımın katili,
mutsuzluğumun müsebbibi,
o vefasız için ben kendimi
defalarca sıfıra indirgedim,
yetmedi gururumu serdim,
ayaklarının bastığı her yere,
sensin dedim bu yürekte efendi,
ama hepsini görmezden geldi,
beyefendi.
öğrenemedi bu deli yürek,
herkese ettiği kadar paha biçmeyi,
o hep tercih etti,onun için
kendinden geçmeyi,
beyimse tercih etti,
talan edip herşeyi ,
gitmeyi,
akıllanmaz yüreğim gitti gideli,
bomboş,hiçbir iz kalmayan,
hiçbir şey olmayan bir virane,
bu deli yürek onun için,
hala deli divane..

GÜLEN