Deli dili Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Kurduğum her cümlede ölüm olsa yeridir;
Can taşıyan her mahluk iki et bir deridir.
Düşüp yuvarlanmışım cesedimin peşine;
On para veren olmaz en güzelin leşine!
İnsan nefes almasa öldüm mü? diye korkar!
Güzel nefes almasa çirkinden beter kokar.
.
Mis kokulu üç yorgan eskitmek mi bu hayat?
Birden bırak odanda, eskimez toprağa yat!
Aynalı dolaplarda ütülü elbiseler,
Salardı astarını, gelmeyecek.. bilseler.
Evindeki dostları eşyaları, eşyalar;
Geride bıraktığı öksüz, yetim aynalar…
Ne kimseyi anladı, ne de bir kimse onu;
Garip, yalnız odada kimsesiz buldu sonu.
Çekmece dolu makbuz; tediyeler, tahsiller..
Mirasçıya kuruş yok, sahte yaşını siler!
Ardında bıraktığı madde sefil, manâ boş,
İbret de ne kelime, size ölmek yok! ne hoş…
.
Bir devir ki mühürlü, bir devir ki gayesiz!
Akıl yormak saatle, deli olmak süresiz!
Ölümdü bu minvalde kalemi ele veren;
Fikrimdeki zıtlarmış kellemi ele veren…
Bu tecrit vebalıya reva görülen tecrit;
Benden zarar gelmez de ısırmasa kuduz it!
Soruversem, ne haber, beynindeki sülükten?
Senden bıktığım kadar tiksinmedim sümükten!
.
Ben tutayım siz ezin dönüp duran başımı,
Neslimi şikayette gökten yedim hışımı..
Fikirler maval olmuş, mavallar fikirlerin!
Cemiyet cilâcısı zihnindeki kirlerin.
Bir tarih yamadılar üç gün öncesi garip!
Bir tarih dayadılar, övmeyene yağlı ip!
Çağdaş çağdaş soydular heveskâr güzelleri,
Her eteği kaldırdı esen batı yelleri.
Kıstırdılar imanı ve tıktılar vicdana;
Hayat bulmasın deyip, mikrop verdiler kana!
Saymakla tükenmeyen dertlere yolcu olduk;
Kimisi sağda kaldı, kimimiz solcu olduk..
Dinsizlik fena ayıp, tü sana, rezil herif!
Dinci olmak yasaktır! Peki, anladık şerif…
Ortalama cemiyet, nasıl bakarsan öyle;
Çok Allah demek yasak! Mezarlıklarda söyle!
Duvarda esir Mushaf piyasaya inemez!
Sanki putları kıran çiviyi mi sökemez?
Bir çivi ki dübeli beyinden ruha kadar.
Çok bükdük yalaklaştı, sökmek için zaman dar.
Dert büyük, tasa gâni, çabuk olmakta hüner;
İtikadı bozmaya yemin etmiş bu günler..
Herkesin zikrettiği saki başka bir ilâh!
Vakit oldu; hayyalel felâh.. hayyalel felâh!
Yolda cam kırıkları, kim yürüse batıyor!
Azıcık canı yanan inancını atıyor!
.
Kim döktü işporta tezgâhına, kim?
Herkes bir ilâh kapmış, nasıl desem;
Sormak istiyorum, kim kime hâkim?
Verin Allah’ımı kurtulsun ensem!..