Deli deli esti gönlümün yeli

Esti şu gönlümün yeli ey bağlar!
Duman duman oldu karşıki dağlar
Gözlerim yoldadır içim kan ağlar
Şu sinemde yine dertlerim çağlar

Dertlerim yığınla, azdıkça azar
Derindedir yaram, dışa kan sızar
Halden bilmez zalim, kabrimi kazar
Dostum kara bağlar,yüreğim ağlar

Bahar, yaz görmedim, erdiler kışa
Döndüm şu hayatta, kör bir baykuşa
Yar elden uçunca, çıktım ben boşa
Şimdi viranedir, meskenim, ağlar!

Eller gibi de ben murad almadım
Gönül otağında birgün kalmadım
Gönül bağından da bir gül yolmadım
Yaprak yaprak soldu, yemyeşil bağlar

Ayrılık yükünü sırta yükledim
Her sabah çayıma hüzün ekledim
Yarimi yıllarca, hergün bekledim
Gelen olmadı işte, ey yüce dağlar

Deli gönül sana kasret kalalı
Gözlerim ağlıyor gönül yaralı
Bu aşkın çölüne daldım dalalı
Yolumu kaybettim, ey gülsüz bağlar

Yarle geçen günler gözümde tüter
Kurudu bağlarım baykuşlar öter
Sensiz garip DURAK eriyip biter
Sese sada veren yoktur ey dağlar

Durak YİĞİT
GönüllerinŞairi
2011...KOCAELİ