Teveccühler beni
hep düşündürmüştür
derin derin...
Bazen alaya kaçan
ifsatları duyar gibi olurum
Deli bozuk üç beş
Ç ınarlar dikilir gözümün önüne
Salınımlarla
Gelir alıp verme atanmalarım
üzer beni utanmalarım
Maksat ne çınarlardır
Ne de gölgedekiler
Herkes gibi masum, birin değildir fendi
Zamanının sorumluluğundaki kendi
Bir nedan olmanın adamlığı
Bazen sorumluluğumdan tedirginliğim artar
Nerede ise yazmaz olasım gelir
Bir, yıkası zarar ziyanımın olacağıyla
Kapanırım yüzü koyun
Düşünceden karıncalanırım
Yine alıp verme zamanlarımdır
Sırtımı döner
Feleğe küserim
Böylesi anlarla da olsam
Karıncalardan yol zamanı
Ne zaman bir şafak atar
Vebal ağırda olsa
Dayanamam
Günaha düşerim
Her şeyi unuturum
Revan olur yola
Kapartır da gözümü
yazarım
Bazen bir memleket türküsü hasretince
Gün olur, bozkır oyun şenliğine
Adem'den el alır
Orta çağda nefesimi tutar
Koyuveririm fırtınayı üstünüze
Deli zamanlarım benim...
Belli mi olur!
29.07.2009
*Bu kavram, aynı gün başka bir çalışmamla; “İfsatı Tahiren”le yeniden işlendi
İfsat : kendimi kendime düşürme
Nedan: kendi bilmezliğim
Fent : dalavera
Revan: Yola giden, yola koyulmuş
Bayram Kaya
Kayıt Tarihi : 30.7.2009 14:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlamlı çalışmanızı kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)