Gece boyu inlettin dağı, taşı, yaprağı
Sus be deli rüzgar
Bozma artık, sükununa ermiş dünyamı
Depremler devinirken
Sessiz, sükun gönlümde
Bozma!
Bozma artık, sükununa ermiş dünyamı
Umutlar açılırken ufkun ötelerine
Issız kuytularıma bir sessizlik çökerdi
Nice boranları aşmıştık
Dere tepe, ova yazı birlikte
Bozma!
Bozma artık, sükununa ermiş dünyamı
Sarıp sarmalamıştık sevgi denen mayayı
Alıp götürdüğün neydi benden
Varışı neresiydi
Ah be deli rüzgar
Kurbanın ben miydim
Ben miydim bütün derdin...
Bozma!
Bozma artık,sükununa ermiş dünyamı
Amacına ulaştın, hazana erdi mevsim
Yağdırdın biteviye onulmaz cilveleri
Gecelere ricatım, mülteci aşkım benim
Sus artık deli rüzgar, sessizliğe muhtacım
Bozma!
Bozma artık, sükununa ermiş dünyamı
KÖMEN
Haydar OkurKayıt Tarihi : 30.3.2008 12:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!