Biz aşık olduğumuzda,
Kalp yoktu.
Boşluğa sarılmıştık
Boşluk sarılmıştı bize...
Kir yoktu çünkü dil yoktu.
Biz aşkın şarabını içtiğimizde
Bir asma çekirdeği düşmemişti toprağa.
Boşlukta ezilirdi, aşk olmanın suyu
İzafiyet/siz şuur çanakların da dinlendirir/dik...
Biz aşk ken, içiyorken şuurumuzu
Tanrı yoktu
Zaman harfsiz bir şiir gibiydi...
Kayıt Tarihi : 31.3.2017 04:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!