Deli Aşık Ridvan Şiiri - Rıdvan Kansu

kelimelerden alacaklı bir sağır gibi
içimi döktüm bugun
yokluğunla konuştum...
tutsak gibi
enkaz gibi
kendim gibi
içimden çıktım bugun
içimle konuştum
yuzumu ilk goren bir çocuk gibi...
gördüm
kendimi
gordum
kırıldı aynam
paramparça
yokluğunda kaçdamla gozyaşı eder adın...?
hadi gel
hadi gel,
DÜŞMANIM...,
bu şehri sevmiyorum can ışığım
sokaklarını,caddelerini,
otobus duraklarını
sinema afişerini,
sahte ışıklarını
sevmiyorum senden mahrum bakışlarını...
bir gün tıpkı gidişin gibigelmelisin
ani,
habersiz
sebepsiz
saçların güneşin altında
tıpkı guneşim altındaki
buğday başakları gibi parlamalı...
montunun onu hafif açık
bahar rüzgarı değmeli tenine.
nerede kaldın? sorusunu sordurmadan
ozur dilemeden
billur gözlerinle affertimelisisn kendini,
ağzının kenarına kondurduğun gülümseyişinle
paramparça
yokluğunda kaç damla gozyaşı eder adın...?
hadi gel
hadi gel
kurtalana
duşmanım
en sevdiğin şarkıları soylemeliyiz.
duyduğumda o bu şarkıyı severdi
diyemenin boğazımda sebep olduğu düğüme inat
yıldız tozları düşmeliuzerinden yerlere
ve düşümeliyim sahiden bir melek mi diye..
ardından anlamlar aradığımız cümlelere
nispet yaparcasına anlamsızca konuşmalısın
sesine hasterken ağladığım gunler gibi
kokun doldurmalı ciğerlerime
ruhum nefesinle temzilenmeli
ve ben bin kere şukretmeliyim inandığıma
varlığını paylaştı diye varlığımla.
ben bu acıdan olmeden
umutsuzluk beni tüketmeden
KURTALANLI RIDVAN KANSU