Bazen deli anları vardır insanın…
Can bildiğine sıkıca sarılırcasına, sesini duymak istersin…
Huzurdur aslında o ses, yalan söylese bile, belki bir teselli…
Ruhsal çöküntü anında karanlıkta açan, nadide kokulu bir gül ferahlığı…
İnsan bunalır, sorgular kendini…
Hayatı, geleceği, geçmişi, anı…
Yalnız kalmak, kalabalıklar içinde çığlıklarının duyulmaması…
Çok garip, yalnız iken çok kalabalık, çokluklar içinde ‘’HİÇ’’ olmak…
Hayat bizlere bereket sunar iken, neden doğruyu görmez, bize yakın olana ‘’HAYIR’’ deriz…
Hayır’da ‘’HAYIR’’ var derler, lakin her hayır ‘’HAYIR’’ değildir…
Anın tadı, zamanı hiçe sayarak gururu ve egoyu ayaklar altına almak olmalı…
Hayat dediğimiz üç harf canlar ‘’Ayn’’, ‘’Şın’’, ‘’Kaf’’…
Gerisi, canda can olanlar…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 20:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!