Deli Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Ben senin başucunda hep huzur buluyordum
Ben senin yanına seni aramanla geldim sanma
Hep canım diye fısıldardın ya kulağıma,
Canım derdin, insanları anlatırdın,
Her şafakla doğarlar çığlıklar içinde,
Ama canım akşam ezanında da ölüler, derdin,
Ne kadarda haklıydın ve canım,
Ama unutmuşsun o ölen beden, ya seven canın ölümü
Terk edilişle, yalnızlıkla ölüm olmaz mı,
Ömrüm hep avunmakla geçti hep avundum,
Bana hep sen çok akıllısın derdin,
Bana sen kuvvetlisin derdin,
Bana kuvvetsin derdin avunurdum,
Ama zavallı ben bunları kullanmayı biledim,
Sabah rüzgarında savrulup kayboldum,
Anamı atamı büyüklerim diye sevdim,
Ama dünya bu gözlerin gördüğü gibi değilmiş bilemedim,
Hep o söz kulaklarımda üç kişiye acı derdiler;
Cahiller arasında kalmış alime,
Hatırlı iken itibarını kaybedene,
Ve zengin iken fakir düşene,
Unutma ki bir gün çok yükseklerde olsan da,
Aşağıda gezinenler kadar emniyette olamazsın,
Haklı olduğun her konudan mücadeleden korkmadan savaş,
Bilesin ki atın iyisine doru,
Yiğidin iyisine de 'DELİ' derler bana dedikleri gibi….